Herb Bończa

Skarzyńscy będący szlachtą posiadali herb "Bończa". Znane są cztery odmiany tego herbu. Skarzyńscy wywodzący się ze Skarzyna obok Zambrowa przypisani byli do herbu Bończa pierwszej odmiany.

Przyjmuje się, że pochodzenie słowa "Bończa" ma swoje korzenie w zdrobnieniu imienia Bonifacy. Imię to wywodzi się od słów łacińskich "bonum" co oznacza "dobro" i "facere" co oznacza "czynić", a w pełnym znaczeniu "ten, który czyni dobro".

Herb Bończa został przyniesiony z Włoch do Polski przez Klemensa Mierzwę (biskup wrocławski, zmarł 1027r.) i jego brata Bonifacego.

W "Zbiorze nazwisk szlachty" Piotra Małachowskiego z 1805 roku możemy przeczytać: " Bończa Herb. W polu błękitnym jednorożec biały przedniemi nogami w górę wspięty, niby bieżący w prawą stronę tarczy. Nad Koroną takiegoż jednorożca połowa widoczna. Niektórzy pole czerwone naznaczają. Inni twierdzą, że jednorożec w lewą stronę zwróconym bydź powinien. Ten herb z Włoch do Polski przybył w roku 994."

W najstarszym herbarzu Jana Długosza z XVw. herb Bończa jest przedstawiony jako jednorożec kroczący i nad tarczą nie ma korony. Jeszcze inna interpretacja herbu jest przedstawiona w herbarzu ks. Kacpra Niesieckiego z 1728r.

 

Źródła:

Herbarz Królestwa Polskiego